എന്റെ സ്വാര്ത്ഥതകളിലേക്ക്
നിന്റെ പേരുകൂടിച്ചേര്ക്കുന്നു
നേരായും ഈ പ്രണയം.
അങ്ങനല്ലെന്നുറപ്പിക്കാന്
ഇല്ല തെളിവ് പെണ്ണേ.
പാവനമെന്ന പൊളിവാക്കുകൊണ്ട്
അത്രമേല് സ്നാനപ്പെടുത്തിയിട്ടും
വിട്ടുപോകുന്നില്ല
എന്റെ എന്റെ എന്ന കറകള്.
അതുകൊണ്ടു തന്നെ
നിനക്കു തന്ന ചിരിയിലെ
നിറമുള്ള നുണകള്
നീയുമറിയാത്ത
സ്വകാര്യപ്പകര്ച്ച
നീരവത്തുടര്ച്ച.
എന്റേതെന്റേതെന്ന
കരിവാളിപ്പിലന്യെ
നിനക്ക് കൈവരാത്ത
അഴകിതല്ലാതെ
വേറെന്തിതെന്ന്
ഈ വേവലാതിയെന്ന്
ഉള്ളിടത്തിലൊരുവന്
ഉരുവിടുന്നുറക്കെ.
നിന്റെ പേരുകൂടിച്ചേര്ക്കുന്നു
നേരായും ഈ പ്രണയം.
അങ്ങനല്ലെന്നുറപ്പിക്കാന്
ഇല്ല തെളിവ് പെണ്ണേ.
പാവനമെന്ന പൊളിവാക്കുകൊണ്ട്
അത്രമേല് സ്നാനപ്പെടുത്തിയിട്ടും
വിട്ടുപോകുന്നില്ല
എന്റെ എന്റെ എന്ന കറകള്.
അതുകൊണ്ടു തന്നെ
നിനക്കു തന്ന ചിരിയിലെ
നിറമുള്ള നുണകള്
നീയുമറിയാത്ത
സ്വകാര്യപ്പകര്ച്ച
നീരവത്തുടര്ച്ച.
എന്റേതെന്റേതെന്ന
കരിവാളിപ്പിലന്യെ
നിനക്ക് കൈവരാത്ത
അഴകിതല്ലാതെ
വേറെന്തിതെന്ന്
ഈ വേവലാതിയെന്ന്
ഉള്ളിടത്തിലൊരുവന്
ഉരുവിടുന്നുറക്കെ.
5 comments:
ലളിത വിചാരം
മനോഹരം!
nice
കവിതയും ആശയും നന്നായി ഇഷ്ടമായി
നന്നായി എഴുതിയിരിക്കുന്നു ഷിനോദ്......
പാവനമെന്ന പൊളിവാക്കുകൊണ്ട്
അത്രമേല് സ്നാനപ്പെടുത്തിയിട്ടും
വിട്ടുപോകുന്നില്ല
എന്റെ എന്റെ എന്ന കറകള്.
എന്റെ എന്റെ എന്ന കറ വിചാരങ്ങൾ നമ്മെ അത്ര വേഗം വിട്ടു പോവില്ലല്ലോ ?
ആശംസകൾ.
Post a Comment